Τίτλος Βιβλίου: Σαρακατσάνοι
Συγγραφέας: Χατζημιχάλη Αγγελική
Συγγραφέας: Χατζημιχάλη Αγγελική
Εκδοτ. οίκος: Ίδρυμα Αγγελικής Χατζημιχάλη
Έτος Έκδοσης: 2007
Σελίδες: 381
«Πενήντα χρόνια μεσολάβησαν από την πρώτη έκδοση της μελέτης της Αγγελικής Χατζημιχάλη για τους Σαρακατσάνους για να καταστεί δυνατή η επανέκδοσή της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το έργο αυτό ήταν το σημαντικότερο της Ελληνίδας λαογράφου, έργο για το οποίο μόχθησε επί χρόνια, έδωσε όλο της το είναι, και δυστυχώς δεν κατόρθωσε να το δει ολοκληρωμένο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Αγγελικής Χατζημιχάλη, σε στενή συνεργασία με την Επιτροπή που ορίστηκε για την έκδοση του πεντάτομου αυτού έργου, προχωράει όχι μόνο στην επανέκδοση του πρώτου τόμου που κυκλοφόρησε το 1957, αλλά και στη δημοσίευση του ανέκδοτου υλικού, συμπληρώνοντας τη συνολική έκδοση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Οι Σαρακατσάνοι αποτέλεσαν μέρος της ζωής της Αγγελικής Χατζημιχάλη. Αγάπησε τόσο πολύ τον νομαδικό αυτό πληθυσμό, ζώντας μεγάλες περιόδους της ζωής της μαζί του, και τον πρόβαλε τόσο δυναμικά, αποδεικνύοντας τις αρχέγονες ελληνικές του ρίζες, ώστε όλοι οι Σαρακατσάνοι, σήμερα που τόσο πολλοί την έχουν ξεχάσει, τη θεωρούν ακόμα μητέρα τους. Δεν υπήρχε στάνη που να μη γνώριζε την Αγγελική Χατζημιχάλη. Χαρακτηριστικό δείγμα της αγάπης τους είναι η προσωπική ανάμνηση σημαίνοντος Σαρακατσάνου, που συνηθίζει να την επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία: στη στάνη που μεγάλωσε. η φωτογραφία της Αγγελικής Χατζημιχάλη βρισκόταν στο εικονοστάσι, χειρονομία που μόνο στην Ινδία, με παράδοση στη θεοποίηση θνητών, μπορεί να βρει την αντιστοιχία της. Και για να κατανοήσουμε αυτή την πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα αντιμετώπιση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, όταν οι Σαρακατσάνοι κατέβαιναν κάθε χειμώνα στα πεδινά, οι γηγενείς πληθυσμοί της επικράτειάς μας τους αντιμετώπιζαν με αισθήματα ξενοφοβίας, ρίχνοντας τους πέτρες. Η Αγγελική Χατζημιχάλη κατάφερε να ανατρέψει αυτή τη νοοτροπία.»[...]
Σύμφωνα με το εισαγωγικό σημείωμα «η επαφή της Αγγελικής Χατζημιχάλη με τους Σαρακατσάνους και η απαρχή της συγκέντρωσης πληροφοριών για τον κοινοτικό τους βίο μας οδηγεί στο 1927. Εποχή που η ζωή των Σαρακατσάνων συνεχιζόταν με τους ρυθμούς και τις συνήθειες αιώνων. Οι μεταλλαγές και οι τροποποιήσεις, άν και υπήρχαν, ήταν αργές και επιμέρους. Άντλησε η Αγγελική Χατζημιχάλη από μια ζωή ατόφια, καθαρή, γεμάτη αρχέγονα πανάρχαια ήθη, έθιμα, πρλήψεις, δεισιδαιμονίες.»
Πενήντα χρόνια λοιπόν μετά την πρώτη έκδοση το
υ έργου της Αγγελικής Χατζημιχάλη επανεκδίδεται ο πρώτος τόμος ο οποίος άλλωστε ήταν ο μόνος που πρόλαβε η σημαντική αυτή λαογράφος να εκδώσει. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδρύματος θα ακολουθήσουν τέσσερις άλλοι τόμοι με όλο το ανέκδοτο υλικό της λαογράφου.
Το βιβλίο μπορείτε να το αναζητήσετε σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο. Τα περισσότερα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία που το αναζητήσαμε το διαθέτουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε δύο από αυτά, τον ΙΑΝΟ και την ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ.
Πιό πάνω μπορείτε να διαβάσετε τό πρωτοσέλιδο άρθρο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 15ης Δεκεμβρίου του 1957 όπου παρουσιάζεται η πρώτη έκδοση για το έργο της Χατζημιχάλη. Κάντε κλίκ επάνω στις εικόνες για να τα διαβάσετε σε πλήρη οθόνη.
Τελειώνοντας ας παραθέσουμε τις πρώτες τρείς σειρές από το βιβλίο της Αγγελικής Χατζημιχάλη.
«Νομάδες από πανάρχαια μήτρα κτηνοτρόφων, τσελιγκάδες, τσοπάνοι, προβαταραίοι, χωρίς δική τους γη και μόνιμη κατοικία, περπατάρηδες και κόσμος από λόγγα, αυτοί είναι οι Σαρακατσάνοι.»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Αγγελικής Χατζημιχάλη, σε στενή συνεργασία με την Επιτροπή που ορίστηκε για την έκδοση του πεντάτομου αυτού έργου, προχωράει όχι μόνο στην επανέκδοση του πρώτου τόμου που κυκλοφόρησε το 1957, αλλά και στη δημοσίευση του ανέκδοτου υλικού, συμπληρώνοντας τη συνολική έκδοση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Οι Σαρακατσάνοι αποτέλεσαν μέρος της ζωής της Αγγελικής Χατζημιχάλη. Αγάπησε τόσο πολύ τον νομαδικό αυτό πληθυσμό, ζώντας μεγάλες περιόδους της ζωής της μαζί του, και τον πρόβαλε τόσο δυναμικά, αποδεικνύοντας τις αρχέγονες ελληνικές του ρίζες, ώστε όλοι οι Σαρακατσάνοι, σήμερα που τόσο πολλοί την έχουν ξεχάσει, τη θεωρούν ακόμα μητέρα τους. Δεν υπήρχε στάνη που να μη γνώριζε την Αγγελική Χατζημιχάλη. Χαρακτηριστικό δείγμα της αγάπης τους είναι η προσωπική ανάμνηση σημαίνοντος Σαρακατσάνου, που συνηθίζει να την επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία: στη στάνη που μεγάλωσε. η φωτογραφία της Αγγελικής Χατζημιχάλη βρισκόταν στο εικονοστάσι, χειρονομία που μόνο στην Ινδία, με παράδοση στη θεοποίηση θνητών, μπορεί να βρει την αντιστοιχία της. Και για να κατανοήσουμε αυτή την πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα αντιμετώπιση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, όταν οι Σαρακατσάνοι κατέβαιναν κάθε χειμώνα στα πεδινά, οι γηγενείς πληθυσμοί της επικράτειάς μας τους αντιμετώπιζαν με αισθήματα ξενοφοβίας, ρίχνοντας τους πέτρες. Η Αγγελική Χατζημιχάλη κατάφερε να ανατρέψει αυτή τη νοοτροπία.»[...]
Σύμφωνα με το εισαγωγικό σημείωμα «η επαφή της Αγγελικής Χατζημιχάλη με τους Σαρακατσάνους και η απαρχή της συγκέντρωσης πληροφοριών για τον κοινοτικό τους βίο μας οδηγεί στο 1927. Εποχή που η ζωή των Σαρακατσάνων συνεχιζόταν με τους ρυθμούς και τις συνήθειες αιώνων. Οι μεταλλαγές και οι τροποποιήσεις, άν και υπήρχαν, ήταν αργές και επιμέρους. Άντλησε η Αγγελική Χατζημιχάλη από μια ζωή ατόφια, καθαρή, γεμάτη αρχέγονα πανάρχαια ήθη, έθιμα, πρλήψεις, δεισιδαιμονίες.»
Πενήντα χρόνια λοιπόν μετά την πρώτη έκδοση το
υ έργου της Αγγελικής Χατζημιχάλη επανεκδίδεται ο πρώτος τόμος ο οποίος άλλωστε ήταν ο μόνος που πρόλαβε η σημαντική αυτή λαογράφος να εκδώσει. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδρύματος θα ακολουθήσουν τέσσερις άλλοι τόμοι με όλο το ανέκδοτο υλικό της λαογράφου.Το βιβλίο μπορείτε να το αναζητήσετε σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο. Τα περισσότερα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία που το αναζητήσαμε το διαθέτουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε δύο από αυτά, τον ΙΑΝΟ και την ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ.
Πιό πάνω μπορείτε να διαβάσετε τό πρωτοσέλιδο άρθρο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 15ης Δεκεμβρίου του 1957 όπου παρουσιάζεται η πρώτη έκδοση για το έργο της Χατζημιχάλη. Κάντε κλίκ επάνω στις εικόνες για να τα διαβάσετε σε πλήρη οθόνη.
Τελειώνοντας ας παραθέσουμε τις πρώτες τρείς σειρές από το βιβλίο της Αγγελικής Χατζημιχάλη.
«Νομάδες από πανάρχαια μήτρα κτηνοτρόφων, τσελιγκάδες, τσοπάνοι, προβαταραίοι, χωρίς δική τους γη και μόνιμη κατοικία, περπατάρηδες και κόσμος από λόγγα, αυτοί είναι οι Σαρακατσάνοι.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου